Cal é o mellor remedio contra as picaduras de insectos?

Chegou a primavera, e con ela os insectos. O mellor remedio contra as molestas picaduras de insectos como os mosquitos é o xeo, segundo un estudo que acaba de publicar a revista Drug and Therapeutics Bulletin.

Para obter un sorbo de sangue "que levarse á boca", moitos insectos inxectan á vítima saliva que contén sustancias que en ocasións son inmunogénicas, causando reaccións locais de anafilaxis e, noutros casos, ata causan infeccións bacterianas. Aínda que é habitual usar antihistamínimos e corticoesteroides tópicos, non adoitan ser moi recomendables. Tampouco hai evidencias de que analgésicos orais como o ibuprofeno alivien realmente o picor e a molestia, segundo os autores do artigo. Con todo, si recomendan limpar a zona e aplicar xeo, ou unha comprimida fría, para reducir a inflamación e entumecer os nervios.

MUYINTERESANTE

Como aumentar a noso intelixencia ? Visitade este enlace que deixamos
http://www.muyinteresante.es/aumenta-tu-inteligencia-en-solo-20-dias

Cales son os alimentos que nos fan mais listos?

Un estudo realizado fai uns anos por científicos do Instituto Tecnolóxico de Massachusetts (MIT), en Estados Unidos, revelaba que existen tres compoñentes dos alimentos que fortalecen as sinapsis -conexións entre neuronas- e aumentan as habilidades cognitivas tras consumilos habitualmente durante tan só catro semanas. Trátase do outeiro, presente nos ovos; o monofosfato de uridina, contido na remolacha; e o ácido docosahexaenoico (DHA), un acedo graso esencial poliinsaturado que ingenirmos a través de peixes grasos como o salmón e a sardina, así como nalgunhas algas.

En experimentos con roedores, os investigadores comprobaron que o consumo destes tres ingredientes a diario non só melloraba o desempeño de tarefas e as capacidades cognitivas, senón que producía cambios bioquímicos evidentes nas sinapsis neuronais que implicaban un aumento da intelixencia.

O burato negro do espazo

Na nosa galaxia, a Vía Láctea, hai un burato negro (obxecto cuxa forza é tan grande  que nin a luz escapa, por eso é negro): Sagittarius A* (SgrA*), que ten unha masa de catro millóns de veces maior que o Sol.

Este burato negro está a ser observado dende Chile (cos telescopios VLT e APEX) e coa participación do CSIC (Consello Superior de Investigacións Científicas de España).

Este burato negro supermasivo segue a devorar materia no centro da nosa galaxia.

O sistema solar ten un irmán xemelgo

O sistema solar ten un xemelgo a 130 anos luz. Trátase dunha serie de planetas, en concreto nove, que orbitan ao redor da estrela HD 10180, segundo publica o último número da revista Astronomy and Astrophysics. Ata agora pensábase que o astro só contaba con sete planetas.

O máis interesante é que os dous novos planetas identificados son super-Terras quentes que dan unha volta ao redor do astro cada 10 e 68 días respectivamente. Aínda que se atopan demasiado próximos á estrela para manter auga líquida na súa superficie, trátase de corpos rocosos sólidos parecidos ao noso planeta, con masas entre 2 e 5 veces a terrestre.

De momento trátase do sistema planetario máis completo que se descubriu, e un lugar ao que seguir apuntando os telescopios, segundo suxiren Miko Tuomi e os seus colegas da Universidade de Hertfordshire nas conclusións do estudo, baseado en datos obtidos co espectrógrafo HARPS.

Masacre de cometas alrededor dunha estrela

Fomalhaut é unha moza de estrela ao redor da cal, cada día, poderían estarse destruíndo miles de cometas. O observatorio espacial Herschel da Axencia Espacial Europea (ESA) estudou o disco de po que a rodea e no que podería estar sucedendo unha masacre cósmica.

A orixe do disco de po que rodea a Fomalhaut era bastante controvertido, xa que as imaxes tomadas co telescopio espacial Hubble suxiren propiedades que, aparentemente, contradinse coas observacións do Herschel. Estas últimas permitiron determinar as propiedades térmicas do po que compón o disco, e indican que está formado por partículas de tan só uns poucos micrómetros de diámetro. Con todo, as imaxes do Hubble indicaban un diámetro dez veces maior ao suxerido polo observatorio espacial.
O equipo de investigadores da Universidade de Lovaina (Bélgica), tras analizar os datos obtidos polo Herschel, suscitou unha hipótese que resolvería esta paradoja. Os científicos suxiren que as partículas de po son en realidade agregados esponjosos, similares aos que deixan ao seu paso cométalos no noso propio Sistema Solar.


Esta teoría explicaría a dispersión medida polo Hubble e as propiedades térmicas detectadas por Herschel, pero suscita un novo problema, e é que si as partículas son tan pequenas como parece, a radiación emitida pola estrela Fomalhaut arrastraríaas lonxe do disco rápidamente. Si isto é así, a presenza dun elevado número de partículas ao redor da estrela só pódese explicar si existe un aporte continuo de devanditos elementos. Este aporte debe vir das colisións entre obxectos de maior tamaño que tamén orbitan a Fomalhaut.
Para que o disco mantéñase estable, necesítase unha enorme taxa de colisións: o equivalente a dous cometas de 10 quilómetros de diámetro teñen que quedar reducidos a po cada día. "Quedeime realmente sorprendido", recoñece Bram Acke, un dos investigadores, "parecíame un número excesivamente elevado".
"Estas impresionantes imaxes tomadas por Herschel proporciónannos a información que necesitabamos para comprender a natureza do disco de po que rodea a Fomalhaut", comentou Göran Pilbratt, científico do Proxecto Herschel para a ESA.

Un xen determina o tamaño do cerebro

Un equipo internacional de investigadores localizou un xen que determina tanto o tamaño do cerebro como a intelixencia. O estudo, publicado en Nature Genetics, recompilou imaxes cerebrais de máis de 20.000 persoas de todo o mundo.


"Tiñamos dous obxectivos", indica Paul Thompson, da Universidade de California. "Por unha banda buscabamos xenes que aumentan o risco de padecer enfermidades mentais. E en segundo lugar queriamos atopar factores que provocan atrofia e reducen o tamaño do cerebro, que á súa vez é un indicador de afecciones como a esquizofrenia, o trastorno bipolar, a depresión, ou enfermidade de Alzheimer ou a demencia."


As análises revelaron que os cerebros de menor tamaño correspondíanse con cambios sutís no código xenético. Ademais, os resultados eran os mesmos para individuos de Europa, Australia e Norteamérica, polo que se poderían usar as mesmas dianas moleculares para desenvolver fármacos igual de efectivos nas tres rexións.

O xen da intelixencia :

Ademais, os investigadores tamén descubriron o xene que explica as diferenzas en intelixencia. Unha sinxela mutación no xene HMGA2 afecta tanto ao tamaño do cerebro, como á intelixencia. As persoas que posúen unha molécula de citosina en lugar de tirosina nunha rexión específica de devandito xene posúen cerebros maiores e obteñen mellores resultados nas probas de coeficiente intelectual.


Posto que algunhas enfermidades como o alzheimer, o autismo ou a esquizofrenia afectan aos circuítos cerebrais, os próximos esforzos dos investigadores centraranse na procura de xenes que inflúan nos mesmos e así poder desenvolver terapias máis efectivas para combater estas afecciones.