Frank Sherwood Rowland, o químico que chivouse dos CFCs

Frank Sherwood Rowland: 

Este químico americano, premio Nobel de Química en 1995, demostrou fai case 20 anos xunto a Mario Molina e Paul Crutzen que os clorofluorocarbonos, os famosos CFCs, producen o agotamento da capa de ozono atmosférica. Grazas a este achado puidose limitar o uso destes compostos e recuperar esta importante zona da atmosfera.

Os CFCs servían para expulsar en forma de aerosol distintos compostos: dende produtos de beleza e hixiene como os desodorantes, ata produtos de limpeza do fogar como os limpamobles. Ata que Sherwood Rowland descubríseo en 1974 nunha investigación publicada por primeira vez na revista Nature, ninguén imaxinaba que esas pequenas moléculas fosen tan perxudiciais para a capa de ozono. De feito en 1976 a Academia Nacional das Ciencias de Estados Unidos recoñeceu a validez das súas conclusións, o que provocou que en 1978 o país norteamericano prohibise o uso destes compostos para preservar o medio ambiente.

A súa investigación converteulle nunha das voces cantantes contra o cambio climático e a importancia das investigacións sobre o clima e a atmosfera. "Se crees que algo que descubriches pode afectar ó medio ambiente, non é a vosa responsabilidade facer algo respecto diso?" apuntaba o propio Rowland na mesa redonda sobre o cambio climático da Casa Branca en 1997, ó que interpelaba, "Senón somos nós, quen é? Senón é agora, cando?".

En palabras do decano da Universidade de California, Kenneth C. Janda, "el salvou ó mundo dunha catástrofe aínda maior, e fíxoo desde o compromiso coa ciencia, a verdade e a humanidade, con integridade e elegancia".

As focas :

As focas "ven" cos seus bigotes?

Para as focas que cazan no mar do Norte, atopar presas nas augas turbias non parece nada complicado. E é grazas a que estes mamíferos usan os seus bigotes sensibles ás vibracións para guiarse cara ás súas presas case coma se puidesen ver con total nitidez a través do auga en que se moven. A esa conclusión chegaron Wolf Hanke e os seus colegas da Universidade de Rostock, en Alemaña, tras un estudo que se publicou na revista The Journal of Experimental Biology. Usando remos de diferentes tamaños e formas, os investigadores comprobaron que as focas tardan tan só uns segundos en recoñecer, a partir do ronsel que deixa, que tipo de obxecto ou animal móvese ao seu ao redor. E que son capaces de distinguir tamaños cunha precisión de polo menos 2,8 centímetros, ata cos ollos e as orellas tapados. Tamén diferencian entre formas planas e cilíndricas. Ademais, non se deixan enganar pola velocidade do movemento.

Segundo conclúe Hanke, esta habilidade explícase porque as focas deben optimizar a enerxía que gastan e distinguir a pesar do auga turbia entre peixes pequenos e flacuchos – difíciles de atrapar e con pouco alimento – e outras pezas máis carnosas e suculentas baseándose só no ronsel que deixan.