Fármacos para mellorar a memoria

Un pequeno fragmento de proteína mellora a capacidade de aprendizaxe e de retención de información espacial en ratos, segundo informa un estudo publicado na revista PLoS Biology por científicos españois do Centro de Bioloxía Molecular "Severo Ochoa" (CSIC-Universidade Autónoma de Madrid).

Os investigadores basearon o seu traballo na plasticidad sináptica, un fenómeno polo que as conexións neuronais modifícanse como consecuencia de actividades e experiencias previas. Este mecanismo implica que o intercambio de información no cerebro vai variando ao longo da vida e, o que é máis interesante, pódese modificar para facilitar a memoria.

"Desde fai aproximadamente tres décadas, sábese que as conexións sinápticas entre neuronas non son estáticas, senón que responden á actividade neuronal modificando a súa intensidade,", explica José A. Esteban, un dos autores. "Así, estímulos do exterior poden provocar que algunhas sinapsis poténciense, mentres outras se debilitan". Os investigadores empregaron o péptido FGL, un fragmento de proteína implicada na comunicación celular. Esta molécula induce a formación de novos receptores de neurotransmisores no hipocampo, unha zona do cerebro na que se producen procesos relacionados coa aprendizaxe e a memoria. Ao fornecer FGL a ratas de laboratorio, a súa capacidade de retención de información espacial e de aprendizaxe aumentou significativamente.

Os resultados revelan que os mecanismos de plasticidad sináptica pódense manipular con fármacos de forma que aumente a capacidade cognitiva, polo menos en animais de laboratorio. "Este traballo oriéntanos acerca de posibles vías de intervención terapéutica para enfermidades mentais nas que estes mecanismos son defectuosos", subliñou Shira Knafo, co-autora do estudo.

Oito cousas que non sabías sobre o autismo :

Sobre o autismo:

Polo menos un de cada 150 nenos sofre autismo. Contámosche oito descubrimentos recentes sobre este trastorno cuxos principais signos e síntomas afectan á comunicación, as interaccións sociais e as condutas repetitivas.

Mal de xenios. Que tiñan en común Albert Einstein, Isaac Newton, Mozart, Beethoven, Inmanuel Kant e Hans Christian Andersen? Segundo ha concluído Michael Fitzgerald, psiquiatra irlandés do Trinity Collage de Dublín, todos estes grandes xenios da historia sufriron algunha forma de autismo ao longo da súa vida.

Cabeza grande. Os nenos con autismo teñen máis niveis de hormonas implicadas no crecemento (factores de crecemento insulínicos tipos 1 e 2) que aqueles que non padecen a enfermidade. Iso explicaría por que a circunferencia da cabeza nos autistas é máis grande, segundo concluía un recente estudo da Universidade de Cincinnati (EE UU) publicado en Clinical Endocrinology.

A reputación non importa. De acordo cunha investigación do Instituto Tecnolóxico de California (Caltech), aos autistas non lles importa o que os demais pensan deles. Para demostralo, os científicos compararon o seu comportamento á hora de facer doazóns económicas a UNICEF en dúas condicións: estando sós e cando eran observados por outra persoa. Os suxeitos sans doaban máis en presenza dun observador, porque tiñan en conta como repercutiría na súa reputación social. A contía doada polos autistas, con todo, era idéntica en ambas as situacións. As conclusións publicáronse na revista PNAS.

Procesan mellor. Os autistas teñen maior capacidade de procesar información que o común dos mortais, o que podería explicar a porcentaxe aparentemente maior que a media de persoas autistas que traballan no sector da tecnoloxía da información, afirman investigadores de Reino Unido. Ademais desta maior capacidade de procesar información, os autistas son máis capaces de detectar información que se considera esencial, segundo o estudo, que aparecía na publicación Journal of Abnormal Psychology.

Cara autista. O rostro dos nenos con autismo ten trazos característicos, de acordo cun estudo publicado hai pouco na revista Molecular Autism. Concretamente, teñen os ollos e a boca máis anchos, a zona alta da cara máis grande do habitual e a zona media da cara (nariz e fazulas) algo máis pequena que a media.

Prematuros. Os bebés prematuros e os que nacen con baixo peso teñen unha predisposición cinco veces maior a desenvolver autismo que aqueles que nacen cun peso normal, segundo un estudo publicado na revista Pediatrics e baseado en datos obtidos durante 21 anos.

Vantaxes na prehistoria. Algúns dos xenes que contribúen ao autismo poderían ser seleccionados no pasado porque proporcionaban maiores habilidades en intelixencia espacial, concentración e memoria, calidades que favorecían a quen padecían autismo á hora de cazar e colleitar.

Neuronas espello. As persoas que sofren autismo tenden a ter problemas en canto ás habilidades sociais e resúltalles case imposible mostrar empatía ao comunicarse con outra persoa. De acordo cunha investigación dada a coñecer en Biological Psychiatry, débese a fallos no sistema das neuronas espello (as encargadas de comprender e anticipar os desexos e as accións dos demais), que non se bloquean pero desenvólvense con extremada lentitude.